ME 'GARJE BOUT BET UN DAÑSOUR
Bez ez eus ul lenner gorrek ac’hanon. Kentoc’h eget ar froud birvidant am c’hasfe herrek, evel ur vleñchennig war-neuñv, eus an eil darvoud d’egile, e vourran gant red lizidant ar skrivañ ma’ z an divall a-zoug ar frazennoù ha ma choman luget ouzh darn anezho hag a ra din goursevel ma daoulagad diwar ar bajenn da rambreal, d’o merat em c’hlopennad, d’o fouezañ-dibouezañ, da gavout un astenn dezho em buhez speredel-me, em freder pe em santidigezh. Ma stumm-me eo da zougen bri da labour skrivañ an aozer.
Dec’h ec’hoarvezas kement-se ganin diwar ur frazenn eus « Sizhun ar breur Arturo ». N’ouzon ket perak met dic’houest e oan da genderc’hel kerkent gant ar skrid goude he lenn :
« Ar Bed a zo anezhañ ur « fandango »… pe ur jabadao ha neb ne zañs ket a zo ur genaoueg. Ole!... – Me n’on ket eus ar Bed! - .